Είναι και αυτοί άνθρωποι

Το παρακάτω σκηνικό εξελίσεται σε ένα λεωφορείο.

Ανήγει η πόρτα και μπαίνουνε 4 παιδιά. Ηλικίες γύρω στα 16 με 17. Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια. Στην αρχή δεν φαινόταν να έχουν κάτι το διαφορετικό από τους υπολοίπους. Ο ένας από αυτούς φορούσε την φόρμα μιας αθλητικής ομάδας και γενικά φαινότανε να ανήκουν όλοι τους στον ίδιο αθλητικό σύλλογο.

Έρχονται και κάθονται δίπλα μου. Ξεκινάνε να μιλάνε μόνο που δεν ακουγότανε τίποτα. Απόλυτη σιωπή. Χρησιμοποιούσανε την νοηματική γλώσσα! Ήταν κάτι το πραγματικά απίστευτο. Συζητούσαν και οι τέσσερεις χωρίς να υπάρχει απολύτως κάποιο πρόβλημα. Το αστείο της όλης υπόθεσης ήταν ότι αν τους παρακολουθούσες μπορούσες να καταλάβεις στο περίπου τι λέγανε. Έτσι μετά από λίγο μπορώ να πω ότι συμμετείχα και εγώ στην συζήτησή τους. Γι' αυτούς ήταν πιο εύκολο να με καταλάβουν μιας και μπορούσαν να διαβάζουν τα χείλη. Στην αντίθετη περίπτωση ήταν λίγο πιο περίπλοκο μιας και η ταχύτητα με την οποία κάνανε τα διάφορα σήματα ήταν για 'μένα απαγορευτική για να τα καταλάβω.

Μπορώ να πω ότι σε όλη την διαδρομή δεν βάλανε γλώσσα μέσα... να πειράζουν τις κοπελιές, να σχολιάζουν τα πάντα, να κανονίζουν για το τι θα κάνουν το βράδυ. Κανένα απολύτως πρόβλημα. Πιο πολύ επικοινωνούσαν αυτοί παρά οι παρέες που βλέπω να κάθονται στις καφετέριες και στα μπαρ.

Αν και μου είπαν ότι αποκλειστήκανε από το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για κουφούς τους εύχομαι κάθε του χρόνου να τα πάνε καλύτερα.

Δεν συζητάμε...

...Φαίνεται πως όσο προχωράει η τεχνολογία τόσο απομακρύνεται ο ένας από τον άλλο. Κάθομαι σε καφετέριες και παρατηρώ τους νέους κυρίως ανθρώπους. Ηλικίες από 14~15 μέχρι και την δικιά μου. Όλοι με ένα κινητό στο χέρι. Δεν μιλάω μόνο για την Αθήνα. Και στο Ρέθυμνο αλλά και στα Χανιά βλέπεις παρέες 4~5 κοριτσιών να κάθονται σε μια καφετέρια ή σε ένα μπαράκι για μία, δύο ώρες... χωρίς να ανταλλάσουν μια κουβέντα.

Το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος από το πληκτρολόγιο. Που πάμε; Δεν μπορώ να καταλάβω!

Το συζητούσαμε με τον Σ. χθες προχθές... και μου έλεγε...

"Στην εποχή μου για να μπορέσω να ενταχθώ σε μια παρέα έπρεπε να έχω διαβάσει τουλάχιστον 10 λογοτεχνικά βιβλία και να ξέρω 4~5 ποιήτές. Διαφορετικά δεν ένιωθα άνετα και ντρεπόμουνα. Έπρεπε να ξέρεις κάποια πράγματα για να μπορέσεις να συμμετάσχεις σε μια συζήτηση. Σήμερα όλοι είναι με ένα κινητό στο χέρι."

Δεν συζητάμε!
Δεν βλέπουμε!
Δεν αισθανόμαστε!

Αν συνεχιστεί αυτό που θα καταλήξουμε; Στο τέλος θα ξεχάσουμε να επικοινωνούμε. Καταραμένη τεχνολογία...

Ημέρα απεργίας...

Τελικά δεν έγινε το σεμινάριο μιας και τα κτίρια του ΟΤΕ ήταν κλειστά. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας ανεβάσανε... 14 άτομα για 5 ημέρες...

Αυτά που μας είπαν τις δύο πρώτες ημέρες θα μπορούσαν να μας τα πούνε όλα μέσα σε 6 ώρες και να τελειώσουμε. Χθές Τετάρτη και σήμερα Πέμπτη ... απεργία... πάλυ δεν έχουμε "μάθημα". Το μόνο που κάνουμε είναι να γυρνάμε στα μαγαζιά. Ας είναι καλά η φίλη μου η Α. 5 φορές πάνω κάτω την Ερμού κάναμε χθές. Δεν αφήσαμε κανένα μαγαζί παραπονεμένο... Είναι που περιμένω τον πρώτο μου μισθό και είπα να ξεσκονίσω λιγάκι την κάρτα ... αρκετοί μήνες παρατεταμένης εγκράτιας επιτέλους ελευθερώθηκαν. Το πιστωτικό μου όριο είναι κάτι χιλιάδες ευρώ... λέτε να το ξεπεράσω; χιχι...

Πάντος για να μην έχω τύψεις με τον εαυτό μου... πήγα στην πορεία... αμέεε! Έβγαλα και φωτογραφίες... όχι τίποτα άλλο ... να έχω πειστήρια για τους συναδέλφους κάτω...

Σήμερα έχει σειρά το Factory Outlet ... μάλλον πως θα πάμε στον Πειραιά και όχι στο καινούργιο που βρίσκεται στο Αεροδρόμιο. Είναι λίγο μακριά.

Ωραίο πράμα να σε πληρώνουνε για να κάνεις διακοπές και να μένεις σε ξενοδοχείο **** Grand Hotel.

Σεμινάριο... Απεργία

Ίσως τα μάθατε, ίσως δεν τα μάθατε...

Η Κυβέρνηση έδωσε έναν νόμο προς ψήφιση στην Βουλή την Παρασκευή ο οποίος αφορά τον Γ.Κ.Π του ΟΤΕ. (Όπου Γ.Κ.Π == Γενικός Κανονισμός Προσωπικού).

Μέσα λοιπόν σε αυτό αφαιρεί αρκετά "προτερήματα" και θέτει έναν μέλλον αβέβαιο για τους πανταχού ΟΤΕτζήδες και wannabe ΟΤΕτζήδες.

Καταρχήν δίνει το δικαίωμα στον ΟΤΕ να πραγματοποιεί μαζικές απολύσεις. Έπειτα κόβει βασικά επιδώματα και κάνει αναπροσαρμογή των μισθών (όχι προς τα πάνω... αλλά προς τα κάτω). Γενικά για να μην τα πολυλογώ προσπαθεί να τον κάνει να λειτουργεί με τα κριτήρια μιας αμιγώς ιδιωτικής εταιρίας. Όχι ότι είναι απαραίτητα κακό... αλλά το να γαμιέσαι στην δουλειά για €700 δεν το θεωρώ καλυτέρευση των εργασιακών σχέσεων. Ειδικά για κάποιον πτυχιούχο και δι μαστερά... (τρομάρα μου... χιχι)

Τέλος πάντον. Βρίσκομαι στην Αθήνα για το Σεμινάριο και μαθαίνω ότι αύριο και για 3 ημέρες έχουμε απεργία. Αν και επειδή βρίσκομαι σε σεμινάριο είναι λίγο δύσκολο το να απεργήσω θα δω τι θα γίνει.

Κοριτσάκι!

Να σας ζήσει!

Εγώ να ευχηθώ ήθελα στον Β. για την Ά. του που γιόρταζε.
Παίρνω μια φορά τηλέφωνο... δεύτερη... δεν απαντάει... λέω άσε θα κοιμάται.

Μετά από πέντε λεπτά με παίρνει αυτός πίσω.

"Έλα τι γίνεται; Όλα καλά;"
"Ναι, το είχα στο αθόρυβο και γι'αυτό δεν απάντησα"
"Μήπως ενοχλώ;"
"Όχι μωρέ, στην κλινική είμαι."
"Γιατί; Έγινε τίποτα;"
"Γέννησε η Ά."
"Έλα... να σας ζήσει!"..."Κοριτσάκι; Αγοράκι;"
"Κοριτσάκι!"
"Γαμάτα!!! Ρε θα ερχόμουνα από την κλινική αλλά είμαι στο Ρέθυμνο για δουλειά..."
"Δεν πειράζει... Οι ευχές μετράνε"

Περιτώ να πώ ότι όση ώρα μιλούσα είχα ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά...

Β., ξανά ... να σας ζήσει, να μεγαλώσει γερό και δυνατό και να σας προσφέρει και εσένα και στην Ά. απεριόριστες στιγμές χαράς και ευτυχίας!

Καλό μήνα!

Άργησα λιγάκι εεε; Δεν πειράζει! Καλό μήνα και καλές γιορτές.

Ήρθαν επιτέλους και εγώ δεν έχω καταλάβει πράμα! Σήμερα το μεσημέρι γύρισα μετά από 10 ημέρες παραμονής στο Ρέθυμνο για δουλειά και πετάω το απόγευμα στις 20:00 για Αθήνα.

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε που ξεκινήσαμε 21 μηχανήματα σε 24 μέρες. Όπου και να το πούμε μας λένε:
"ΡΕΕΕ!! Είστε τρελοί;"
"Δεν έχετε φάει ακόμα;" (Αυτό συμβαίνει όταν δουλεύεις από τις 09:00 έως τις 19:00 καθημερινά. Ξεχνάμε να φάμε!)

Εγώ ρεπό πότε θα πάρω;
Εύλογη ερώτηση!

Σε λίγο θα πρέπει να πακετάρω ξανά την βαλίτσα με καθαρά ρούχα και δρόμο για το αεροδρόμιο. Θα μένω στην Ομόνοια και κάθε μέρα θα πρέπει να πηγαίνω στο Κερατσίνι! Μετά την Νίκαια ... μετά τον Κορυδαλό... 40 με 50 λεπτά απόσταση σε νορμάλ συνθήκες κίνησης.

Καλό μου ταξίδι! Χαιρετίσματα!