Τελικά ... εγκαταστάσεις

Τελικά όπως φαίνεται διάλεξα τις εγκαταστάσεις. Ελπίζω να μου βγει σε καλό. (Το ξέρω ότι και εσύ αυτό ελπίζεις!) Οι εγκαταστάσεις έχουν αρκετή χειρονακτική δουλειά (ελπίζω να μου ταιριάζει) και έτσι να μπορέσω να χτίσω το σώμα που πάντα ήθελα! (χαχαχά)

Ακόμα και τώρα είναι αρκετά δύσκολο για να διαλέξω ή να συμβιβαστώ με την απόφασή μου. Το θετικό είναι πως ... αμα δω ότι δεν τραβάω μπορώ "θεωρητικά" να αλλάξω. Τουλάχιστον ο προϊστάμενός μου φαίνεται εντάξυ τύπος.

Επομένως και αύριο, όπως χθες και σήμερα, καφεδάκι, εργαλεία και βρούμ βρούμ στην επόμενη δουλειά!

Όσον αφορά την παρούσα κατάσταση στον ΟΤΕ αυτό το άρθρο είναι κατατοπιστικότατο!

Ελα μου ντε...

Εδώ σε θέλω...

Για πες μου εσύ που ξέρεις τα πολλά αλλά ξέρεις και τα λίγα... Τι κάνουμε;; Ε;;; Για πες μου... Δεν ξέρεις; Τι σύμπτωση... ούτε και εγώ!!

Να διαλέξω το Α ή το Β; Εσύ βέβαια θα μου πεις:

-"Ήντα με λες ωρε συντεκνάκι! Εγώ δε κατέω πράμα! Ξιάσου!"

Ε... ξιάμου και εγώ... θα αποφασίσω αύριο!

Για τι λέω βέβαια... για το δίλημμα που βρέθηκε ξαφνικά στην δουλειά, σταθμός ή εγκαταστάσεις; Σε ερωτώ! Να αποφασίσεις με τα λεφτά; Με αυτό που σου αρέσει να κάνεις; Με τους συνεργάτες; Με το ωράριο; Με τί;

Εσύ βέβαια θα μου πείς: "Με ούλα" (και με δόντια και με χείλια...)

Πως να αποφασίσεις όμως αν δεν έχεις δουλέψει σε κανέναν από τα δύο; Όταν είσαι στη δουλειά λιγότερο από βδομάδα;

Να δουμε ήντα θα γινούμε...

The Song!

Album: Before Everything And After (2003) by MXPX

Not a lot right now makes sense to me
And it won’t go quietly
Not a lot right now makes sense to me
And it won’t sit patiently

I’m gonna chase my dreams and catch up to them
I’m gonna find you some how, some way, somewhere, some day

First day of the rest of our lives, I miss you already
Last time I saw that look in your eyes, I miss you already
First day of the rest of our lives, I miss you already
Last time I saw that look in your eyes, I miss you already

I don’t want to spend the rest of my life alone
Where’s life taking me?
I don’t want to spend the rest of my life alone
Always traveling

I’m gonna chase my dreams and catch up to them
I’m gonna find you some how, some way, somewhere, some day

First day of the rest of our lives, I miss you already
Last time I saw that look in your eyes, I miss you already
First day of the rest of our lives, I miss you already
Last time I saw that look in your eyes, I miss you already

I wanna love my job
I wanna love my life
But most of all, I wanna fall in love

First day of the rest of our lives, I miss you already
Last time I saw that look in your eyes, I miss you already
First day of the rest of our lives, I miss you already
Last time I saw that look in your eyes, I miss you already

This is the first day... of the rest of your life!

Πρώτο μύνημα σε αυτό το καινούργιο blog!

Τίτλος, μα και φυσικά τι άλλο... This is the first day of the rest of your life... Αιτία η Παρασκευή 20/10/2006. Γιατί; Μα επειδή ξεκίνησα (όπως φαίνεται) τη δουλειά! Την πολυπόθητη δουλειά στον ΟΤΕ. Μια ιστορία που ξεκίνησε τον Μάιο, εγώ να είμαι ακόμα φαντάρος. Συνεχίστηκε μέσα Ιουλίου με την συνέντευξη στην Αθήνα (εγώ φαντάρος και με φυλακή). Μετά 8 Αυγούστου να με ειδοποιούν ότι με επιλέξανε (φαντάρος ακόμα... βέβαια 9 Αυγούστου έπερνα το χαρτί!). Συνεχίζεται με αρχές Σεπτέμβρη ξανά Αθήνα για υπογραφές, έπειτα ιατρικές εξετάσεις, αναμονή και φτάνουμε στις 16 Οκτώβρη με την επιστολή να έρχεται σπίτι!

20/10/2006 και 07:20 να είμαι εκεί... στο κτίριο του ΟΤΕ στην Μαργουνίου χαμένος να περιμένω για να ξεκινήσω! Να έχω κοιμηθεί μόλις 4 ώρες και το κεφάλι καζάνι!

Άντε καλή μου αρχή!