Είναι και αυτοί άνθρωποι

Το παρακάτω σκηνικό εξελίσεται σε ένα λεωφορείο.

Ανήγει η πόρτα και μπαίνουνε 4 παιδιά. Ηλικίες γύρω στα 16 με 17. Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια. Στην αρχή δεν φαινόταν να έχουν κάτι το διαφορετικό από τους υπολοίπους. Ο ένας από αυτούς φορούσε την φόρμα μιας αθλητικής ομάδας και γενικά φαινότανε να ανήκουν όλοι τους στον ίδιο αθλητικό σύλλογο.

Έρχονται και κάθονται δίπλα μου. Ξεκινάνε να μιλάνε μόνο που δεν ακουγότανε τίποτα. Απόλυτη σιωπή. Χρησιμοποιούσανε την νοηματική γλώσσα! Ήταν κάτι το πραγματικά απίστευτο. Συζητούσαν και οι τέσσερεις χωρίς να υπάρχει απολύτως κάποιο πρόβλημα. Το αστείο της όλης υπόθεσης ήταν ότι αν τους παρακολουθούσες μπορούσες να καταλάβεις στο περίπου τι λέγανε. Έτσι μετά από λίγο μπορώ να πω ότι συμμετείχα και εγώ στην συζήτησή τους. Γι' αυτούς ήταν πιο εύκολο να με καταλάβουν μιας και μπορούσαν να διαβάζουν τα χείλη. Στην αντίθετη περίπτωση ήταν λίγο πιο περίπλοκο μιας και η ταχύτητα με την οποία κάνανε τα διάφορα σήματα ήταν για 'μένα απαγορευτική για να τα καταλάβω.

Μπορώ να πω ότι σε όλη την διαδρομή δεν βάλανε γλώσσα μέσα... να πειράζουν τις κοπελιές, να σχολιάζουν τα πάντα, να κανονίζουν για το τι θα κάνουν το βράδυ. Κανένα απολύτως πρόβλημα. Πιο πολύ επικοινωνούσαν αυτοί παρά οι παρέες που βλέπω να κάθονται στις καφετέριες και στα μπαρ.

Αν και μου είπαν ότι αποκλειστήκανε από το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για κουφούς τους εύχομαι κάθε του χρόνου να τα πάνε καλύτερα.